Verdien €10 Campspace tegoed! Lees meer
Reconnect Outside
Kamperen en kanoën op de Zwarte Rivier

Kamperen en kanoën op de Zwarte Rivier

Mijn naam is Kevin en ik ben een buitenmens, leraar en vertelgids uit België en ik schrijf over mijn buitenleven en kampeeravonturen voor Campspace.

Kamperen en kanoën, dat lijkt toch een perfect huwelijk, niet? Mijn naam is Kevin en ik ben een buitenmens, leraar en vertelgids uit België en ik schrijf over mijn buitenleven en kampeeravonturen voor Campspace. Voor mijn vrouw en ik was onze kanotrip in de zomer van 2011 de culminatie van anderhalf jaar minihuwelijkstrips. En het was een ervaring die we zeker nog eens opnieuw willen beleven, samen met de kinderen deze keer. 

Kanoën had ik nog nooit gedaan, kamperen daarentegen wel. Toen ik 9 jaar was, sloot ik me aan bij de plaatselijke Chiro, de grootste Vlaamse jeugdbeweging. Het heeft mijn leven veranderd. Ik amuseerde me er rot, maakte er vrienden voor het leven en leerde als leider een minisamenleving draaiende houden. En het jaarlijkse zomerkamp was al van de eerste keer een schot in de roos: samen buiten leven, op trektocht gaan en slapen in tenten! Ik word er nog altijd warm van. 

Kanoën als huwelijksreis

Ook toen ik mijn vrouw leerde kennen, trokken we er in de zomer met de tent op uit. Ook tijdens onze laatste grote huwelijksreis zonder kinderen - ja, we gingen op verschillende minihuwelijksreizen - zat de tent in onze koffer. Het was een heel diverse reis: we deden een citytrip in het groene Hamburg, snoven de historische lucht van de oude Hanzestad Lübeck op en genoten van het muzikale Göteborg. Maar het grote doel van de reis was de vijfdaagse kanotocht in het Zweedse Värmland.

In mijn eerste contacten met Klarälvdalen Kanot sprak ik de hele tijd over kayakken, want dat had ik al meerdere keren gedaan en ik stond er niet bij stil dat kanoën misschien wel iets anders was. Maar dat is het zeker: bij kanoën moet je knielen en gebruik een enkelbladige peddel. In een kayak zit je neer en gebruik je een dubbelbladige peddel, om de twee grootste verschillen te noemen. We waren dus beginners toen we onze tocht startten. Ook op andere vlakken waren we nog beginners zoals op de dag drie zou blijken…

Colin, de eigenaar van de camping in Ekshärad waar we onze grote tent hadden opgezet, bracht ons een uurtje verder naar het startpunt op de rivier Klarälven. Hij legde ons de basistechnieken van het kanoën uit, toonde ons de aangewezen route op de kaarten en verzekerde ons nog eens dat het water van de rivier drinkbaar was. Klarälven betekent niet voor niets "de heldere rivier". Vol goede moed en avontuurlijke dromen begonnen we aan onze tocht. 

Het was zalig! We kwamen helemaal tot rust door het ritmische klotsen van het water, de geluiden van de mensarme bossen rondom ons en het gezang van de vogels. Na het snelle afmalen van de kilometers door België, Duitsland en Zweden was het langzaam bewegen door het water een welgekomen rustpunt. De traagheid maakte het bos en de rivier, kortom de natuur, nog grootser. 

Het Scandinavische allemannsretten

's Avonds konden we onze tent in principe opzetten waar het ons zinde want in Zweden heerst net als in Noorwegen en Finland, het allemannsretten. Dit gewoonterecht geeft iedereen de toestemming om een nacht te kamperen op privégrond zolang je maar een aantal basisregels naleeft zoals respect voor de natuur en de bewoners. Je kunt echter niet overal aanmeren waardoor we telkens kampeerden op daarvoor voorziene plekken waar een toilet was en vaak ook een vaste vuurplaats met barbecuerooster. We waren daar altijd alleen en genoten heel erg van de gezellige avonden voor we lekker knus in ons trekkerstentje voor drie man kropen. Drie man, jawel, want we wilden toch wel wat plaats en luxe. Hoewel…

De derde dag was uitdagender dan de vorige. Het weer was minder zomers dan de dagen ervoor en daardoor waren er meer golven op het meertje dat we moesten oversteken. De angst om te kapseizen deed het vaarplezier bij deze onervaren kanovaarder toch naar een dieptepunt zakken, hoewel ik moet toegeven dat dat achteraf gezien een overdreven emotie was. En dan bleek dat de bodem van het eiland waarop we aanmeerden niet echt geschikt was om te kamperen. Bovendien raakten we stilaan door onze voorraad eten, drinken en gas heen. Daar waren twee redenen voor. 

Twee lessen die ik leerde tijdens het kanoën

Ten eerste had ik de kanotrip opgevat als een soort survivalavontuur waarbij we zo primitief mogelijk zouden overleven in de "woeste natuur". Daardoor had ik zo licht mogelijk gepakt en dus onze voedselvoorraad wat krap berekend: met tussendoortjes had ik geen rekening gehouden en elke dag maar vier crackers per persoon als ontbijt is sowieso al weinig, laat staan dat je dan nog een dag moet kanoën. 

Ten tweede hadden we de oversteek gemaakt van de Klarälven naar de Svartälven, de "zwarte rivier".

Het water zag er inderdaad veel donkerder uit en niettegenstaande de naam was het water ook wel drinkbaar, maar het smaakte helemaal niet lekker. Vooral voor mijn vrouw, die op dat moment zwanger was van onze zoon, was het water niet te drinken. Dus maakten we er thee van, maar dat betekende dat de kleine gascartouche te snel leeg raakte. Mijn eenzijdige focus op gewicht bij het inpakken begon zich te wreken. 

Onze camping redder in nood

En toen was er die vrouw in de struiken… Bij mijn zoektocht naar een goede kampeerplaats werd ik plots in het Engels aangesproken door een vrouw die bessen stond te plukken. Ik schrok me rot want ik had haar niet zien staan. Ik vertelde over onze kanotocht en de zoektocht naar een geschikte plek voor onze tent, want "we were three, if you know what I mean.". De vrouw nodigde ons prompt uit om onze tent in de tuin van hun vakantiehuisje te zetten. Toen we wat nader kennis maakten, bleken onze gastvrouw en -heer uit Nederland te komen. We konden dus in onze moedertaal verder praten! En het kon niet op: we werden ook nog eens bij hen aan tafel uitgenodigd. Onze kleine voorraadcrisis was meteen van de baan. Wat we voorgeschoteld kregen, ben ik vergeten, maar ik weet wel nog dat het glaasje rode wijn me heel erg gesmaakt heeft!

De volgende dagen verliepen zonder al te veel problemen en op de vijfde dag kwamen we mooi op tijd op het aankomst punt aan. We hoefden daar eigenlijk helemaal niet te zijn, want Colin had ons op het hart gedrukt van ons eigen tempo te volgen en als we tien kilometer voor het eindpunt hadden gezeten, was hij ons daar wel komen ophalen. Ik vermoed dat we nog niet klaar waren om volledig op het ritme van de wind en van de zon te leven. 

Sinds die zomer blijven we ervan dromen om weer te gaan kanoën in Zweden, want we zijn gebeten door het reizen over water, het kamperen op oevers en het leven in de natuur. Maar de volgende keer nemen we onze kinderen mee én ga ik niet meer bezuinigen op onze voedselvoorraad. In een kano kan je toch genoeg meenemen.

Ik heb sindsdien steeds meer geleerd over het buitenleven, dus als je nieuwsgierig bent over meer recente outdoor avonturen, volg mijn blog en Instagramaccount. Of trek ermee op uit tijdens een van mijn vertelwandelingen

Tot buiten!

Buytenbreyn

Vind je duurzame overnachting

Tot 95% CO2 besparing als je een campspace boekt. Lees meer